Ulka, krutt (ulkuættin)
Myoxocephalus scorpius
(Linné, 1758)

Stødd: Undir Føroyum verða kvennfiskarnir neyvan longri enn 32 cm, kallfiskarnir nakað styttri, vanlig stødd er um 15-25 cm. Undir Íslandi 40 cm, og norðari verða tær upp í 90 cm langar.

Dýpi: Hon er úr fjøruni og út á 250 metrar. Vanligast er ulkan á harðbotninum og í taraskóginum á grunnum vatni. Hon er onkuntíð fingin úti á landgrunninum.

Litur: Ulka er brún, gulbrún við blettum og flekkum um síðurnar og undir búkinum, skiftandi litir, onkuntíð við veikum, grønligum farra. Oman fyri uggafjaðrarnar eru viðhvørt myrkar flekkur og hvítir blettir. Undir búkinum hava kvennfiskar appilsingulan ella gulligan lit, og kallfiskarnir eru reyðari, kirsuberjalittir. Bæði kynini hava hvítligar blettir.

Teinar: R1 VII -XI; R2 14-17; G 10-14; U 14-16; Ry 34-35.

Lýsing: Allar fjaðrarnar á ulku eru stórar uttan búkfjaðrarnar. Hon hevur tvær ryggfjaðrar. Sterturin er nakað rundaður aftan. Tjúkkastur er fiskurin fremst um bulin, síðan smalkar hann javnt aftur til stertin, har hann er rættiliga klænur. Høvdið er stórt og breitt. ‘Kjalir’ eru eftir nakkanum aftur frá eygunum. 3-4 píkar eru á kápuni hvørjumegin, tann ovasti er størstur og vísir upp aftureftir, og ein minni píkur er niðastur. Strikan er sløtt, men bæði undir og yvir er píkarað við smáum píkum. Eyguni eru miðalstór, og framman fyri tey eru tveir píkar, og aftan fyri eru eisini tveir. Kjafturin er stórur.

Eyðkenni: Strikan er sløtt, ryggfjaðrarnar eru tætt saman, og eingir píkar røkka aftur um kápuna.

Týdningur: Ulka hevur ikki vinnuligan týdning.

da: Almindelig ulk, en: Shorthorn sculpin, fr: Scorpion de mer, ís: Marhnútur, no: Ulke, tý: Seeskorpion

Sí myndir og videoklippher.