Tá ið tú vart lítil, so helt tú, at verðin rakk til
grannahúsini. Tú kendi børnini beint rundan
um, men ikki tey, ið búðu longri burtur.
So við og við kendi tú allan heimstaðin, granna
bygdirnar og oyggjarnar. Heimurin vaks í tínum
huga. Tú fekst teg næstan ikki at trúgva, at alt
hetta var til.
Tú gjørdist partur av øllum. Áin var tín, sand
urin, fjøllini. Tú kendi teg ríkan.
Kanska heldur tú í dag, at ongastaðni er betri,
enn har tú býrt. Tað er ein góð kensla.
Tá ið tú ferðast, so er altíð gott at koma heim
aftur. Heima er best, verður ofta sagt.
Heimbygdin
10
00 Kristni 5.indb 10
02-07-2012