Lukkan
Lukkan er ikki gull ella fæ,
lukkan er ikki stórur at vera,
lukkan kann sjálvt á tað armasta stað
ávøkst av strevi á borðið bera.
Lukkunnar kelda er ærliga sinn´
lukkan er sparsemis mildi bróðir,
lukkan er altíð, teg sjálvan teg vinn,
ongantíð trælki teg lívsins góði!
Lat teg ei draga í hvørvisjónsrús;
øvundarbitan tann beiska vraka!
Sælari frið skalt tú kenna um tú
gleði hjá granna til hjarta manst taka.
Lukku fær hann, sum fær friðin í sál.
Frið við sín Guð og frið við sín granna,
gongur so lívið um fjall og um dal,
lukku í lívinum fekk hann at sanna.
Charles Gandrup
Robert Joensen týddi
162