&
&
V
?
#
#
#
#
c
c
c
c
S
A
T
B
œ
1. Ein
œ
1. Ein
œ
1. Ein
œ
.
œ
j
œ
œ
œ
ko - kos-nøt
á
œ
œ
œ
œ
ko - kos - nøt
á
œ
œ
œ
œ
ko - kos - nøt
á
œ
œ
œ
œ#
œ
œ
œ
œ
sjó - num rak, djúpt
œ
œ#
œ
œ
sjó - num rak, djúpt
œ
œ
œ
œ
sjó - num rak, djúpt
œ
œ
œ
œ
œ
œ
œ
œ
ni - ›ur, upp úr
œ
œ
œ
œ
ni - ›ur, upp úr
œ
œ
œ
œ
ni - ›ur, upp úr
œ
œ
œ
œ
˙
œ
œ
ka - vi, ein
˙
œ
œ
ka - vi, ein
˙
œ
œ
ka - vi, ein
œ
œ
œ
œ
&
&
V
?
#
#
#
#
5
.
œ
J
œ
œ
œ
heys - tar - dag í
œ
œ
œ
œn
heys - tar - dag í
œ
œ
œ
œ
heys - tar - dag í
œ
œ
œ
œ
.
œ
J
œ
œ
œ
Á - si - a hon
œ
œ
œ
œn
Á - si - a hon
œ
œ#
œ
œ
Á - si - a hon
œ
œ
œ#
œ#
œ
œ
œ
œ
slong - dist
út
í
œ
œ
œ
œ
slong - dist
út
í
œ
œ
œ
œ
slong - dist
út
í
œ
œ
œ
œ
˙
œ U
ha
-
vi›.
œ
œ
œ
U
ha
-
vi›.
œ
œ
œ
U
ha
-
vi›.
˙
œu
Kokosnøtin
Or›: Johanna Maria Skylv Hansen / Lag og satsur: Knút Olsen 1997
Hon gramdi seg: Hvar fari eg,
hví var mín kjarni sta›in.
Í d‡pi millum havdjór ei
mær finnist gró›rarhagi.
Tá læ›i Harrin: Lítla tú,
eg klæ›i hógv og lilju.
Ei misferst fræ, ei minsta pu,
um ei ta› er mín vilji.
Langt hi›ani er oyggj so fjar,
vi› gó›um gró›rarlendi.
Hon langtar, langtar eftit tær,
rek hagar, eg teg sendi.
Og nøtin rak so skjótt og langt
at oynni, har hon lendi.
Og oyggin hana dró at sær,
og moldin hana fevndi.
Brátt kykna›i og spretti bla›
av hesum gó›a fundi,
men skógvaksi› var hvørt eitt flag
vi› vøkrum kokusrunni.
Hvørt sannleiksor›, i› tala› er,
vi› hesa nøt kann líknast.
Á heimsins havi rekur ta›,
av Gudi kann ta› signast.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
© Føroya Skúlabókagrunnur 2006
