CCF 198

Einki TSB-nr.

1 Jógvan átti sær ein lítlan drong,

hann setti hann norð í eina kálsong.

2 Hann setti sín son á bakka:

“Eg meini, hann vil einki snakka.

3 Statt tú har og vakta pá korn,

pápi skal geva tær drýl av sodn!

4 Lær tú teg við stokkin at krúpa,

pápi skal læra teg um landið at strúka.

5 Úr einari oynni aftur í aðra,

hetta skal hin gamli pápi tín teg læra.

6 Skikka tú tær, sum pápi tín skikkar sær,

so fært tú snart eitt grupulær!

7 Meðan tú manst á rívuni hanga,

krúpa undir sátuna, meðan ælini ganga.”

8 Jógvans drongur er lágur til kníggja,

eg meini, hann býst nú snart at fríggja.

9 “Malan hon er píkan bráð,

hana skal eg streingja míni bønarorð á.”

10 Malan mundi til Andras leypa,

tjøru til krakkin mundi hon keypa.

11 Madamman svaraði henni pá týsk:

“Eina hálva vág av tjøru skalt tú fáa víst.”

12 “Ein hálv vág av tjøru kann lítið forslá,

kundi eg ellars gjøgnum heila Kattigattið ná.”

13 Í Kattigatti liggja tær høgu briggar,

bátsmenninir teir munnu seglini krympa.

14 Teir krympa síni segl so høgt í rá,

tað koma so stórir kastivindar á.

15 Har kom vindur og vestanveður,

krakkaroykur til Leyna dregur.

16 Gøtu Sunnuva gongur seg so mutt:

“Eg kenni versta krakkalukt.”

17 Gøtu Sunnuva gongur sum ein snók,

nú brenna tey krakk eftir Jógvan lók.

18 Tí hevði hann so tunna lukku,

tí pápi hansara pissaði í eina avbrotna krukku.

CCF 198

Einki TSB-nr.

Handrit: Hammershaimbs Sammlung (AM, Access. 4).

Útgávur:

1. Føroya kvæði (N. Djurhuus  greiddi til útgávu 1972), Band VI, s. 343.

2. Føroya kvæði (Inngangur og úrtøk eftir Dánjal Niclasen, 2005) 36. bind, s. 95.

Heimild: Úr Streymoy. Gudmund  Effersøe, f. í Havn (1827-1916), Vestmanna, 1846.