Spetturnar eru rættir skógfuglar. Sum fluga kunna tær renna beint upp eftir einum træ, og undir greinunum. Við tí hvassa og sterka nevinum banka tær inn á børkin, og lurta eftir, um tómt er innan fyri; hoyra tær tað, so vita tær, at ormur er har inni og høgga hol á; tunguna kunna tær fáa óføra langt út, og nú stinga tær hana sum skutil fasta í ormin og draga hann út. Tá ið líður at klekingartíð, høgga tær sær eitt stórt rúm inni í trænum; ágrýtnar arbeiða tær í einar 14 dagar, so er rúmið liðugt, og inni í tí gera tær sær eitt lítið reiður av høgguspønunum og verpa so.

Nógv eru sløgini av spettum. Eitt teirra, stóra flekkuspettan, sæst av og á í Føroyum, helst um heystið. Hon er heldur størri enn stari, fagurt reyð uppi á skallanum og frá beinunum aftur undir velið, annars grefliga svart-og hvítflekkut. Eyðkend er hon í setuni, altíð beint upp og niður. Ofta setur hon seg mitt á eina hjallsrim, krøkir seg fæsta við klónum og setur velið innat til at styðja.

Úr: Mikkjal á Ryggi: Fuglabókin, Dýralæra II. 1951.