Grímur á Aksalvølli
CCF 132 B
TSB D 230
1 “Eg havi droymt ein dreym í nátt,
Gud biði eg hann ráða,
meg droymdi, at tann hvíta bjørn
leikti um okkum báðar.
2 Meg droymdi, at ein reyður logi
leikti í mínum hári,
har kom Grímur av Aksalvøll,
mær mundi síðst um vara.
3 Meg droymdi, at ein reyður logi
leikti í mínum garði,
har kom Grímur av Aksalvøll,
vit fullu til jørðina báðir.”
4 Svaraði Ásmund, frændi hans,
mælir á tungu inna:
“Tað er Grímur av Aksalvøll,
[leggur] ást við tína kvinnu.”
5 Frúgvin læt seg við barni ganga
níggju mánar taldar,
til at hennara stundum leið,
hon føddi ein svein so baldan.
6 Frúgvin læt seg við bami ganga,
níggju mánar sínar,
til at hennara stundum leið,
hon føðir ein svein so fríðan.
7 Tað var tá, sum oftum er enn,
dult er døpult mein,
frúgvin er gingin í høgaloft,
hon føðir ein ungan svein.
8 Tað var harra Borgar,
sveipar at sær skinn,
og so búgvin gongur hann
for frúgvin Malfrú inn.
9 Hann tók upp sín unga son,
legði sær hann á knæ,
so tók hann at hyggja at,
hvørjum hann líkur var.
10 “Tað síggi eg á tíni bjørtu brún,
so tíni ljósu hand,
líkist tú Grím á Aksalvøll,
tá ert tú sonur hans.
11 Tað síggi eg á tíni bjørtu brún,
so tínum ljósa hári,
líkist tú Grím á Aksalvøll,
tú ert ikki sonur vár.”
12 Svaraði frúgvin Malfrú:
“Gev ikki slíkum gætur,
sláið kors for tygara munn,
gev ikki slíkum gætur!”
13 Svaraði harra Borgar,
talar til smásvein sín:
“Tú skalt fara á Aksalvøll
við boð og brøvum mín.
14 Bið hann Grím á Aksalvøll
við sínar sveinar [og] rekkar,
í morgin ríða í Haransdal
barnsølið at drekka!
15 Bið hann Grím á Aksalvøll
við sínum rekkum knáum
í morgin ríða í Haransdal
ein ungan son at sjá!”
16 Sendisvein fór sum snarast var,
hann goymdi væl hans orð,
hann kom seg á Aksalvøll,
tá Grímur sat yvir borð.
17 Svaraði Grímur á Aksalvøll
fyrsta orðið tá:
“Hvussu livir Malfrú,
tað hitt væna már?”
18 Svaraði lítin smásvein
fyrsta orðið tá:
“Tað er ikki longur enn síðan í gjár,
hon føddi ein son so smá.
19 Hann biður teg, Grím á Aksalvøll,
við tínar reyðu rekkar,
í morgin ríða í Haransdal
barnsølið at drekka.
20 Hann biður teg, Grím á Aksalvøll,
við tínum rekkum knáum,
í morgin ríða í Haransdal
ein ungan son at sjá.”
21 So var Grímur á Aksalvøll
til útreiðina fús,
hann klæddi seg inna[n] høgaloft
alt við eitt kertiljós.
22 So var Grímur á Aksalvøll
til útreiðina prúður,
innan at við møttulin blá,
uttan at við skrúður.
23 So reið Grímur á Aksalvøll
lystiliga fram,
forgyltir leika ringamir,
meðan hans gangari rann.
24 Tað er Grímur á Aksalvøll,
talar til sveinar sínar:
“Áðrenn dagur at kvøldi er,
drekka vit blóð í vín.”
25 Mitt í miðjum grasagarði
aksla síni skinn,
og so búgvin gongur hann
í høgar hallir inn.
26 Og so búgvin gongur hann
í høgar hallir inn,
sum harra Borgar við borðið sat
við monnum hundrað fimm.
27 Svaraði harra Borgar:
“Tað tykir mær ikki gott,
tú svav hjá mítt væna vív,
og hildið meg fyri spott.”
28 Svaraði Grímur á Aksalvøll,
mælir á tungu inna:
“Tú hevur so lítið gott rykti
lagt á tína danikvinnu.”
29 Tað var Grím á Aksalvøll,
hevði ei fleiri orð,
hann vá harra Borgar,
har hann sat við borð.
30 Tað var Ásmund, frændi hans,
stóð ikki langt ífrá,
myrdi hann tað væna vív,
undir tjøldrum lá.
31 Hann tók upp sín unga son,
nú man tað so vera,
tá hann kom á Aksalvøll,
tá fekk hann annað at gera.
32 Hann tók upp sín unga son,
skuldi av býnum flýggja,
tá hann kom á Aksalvøll,
tá rann honum blóð til kníggja.
CCF 132 B
TSB D 230
Handrit: Johannes Clemensen: Sandoyarbók (Dansk Folkemindesamling 68) nr. 18. Nú í varðveitslu á Føroya landsbókasavni.
Útgávur:
1. Danmarks gamle Folkeviser V. Udgivet 1877-90 af Svend Grundtvig og Axel Olrik, s. 115.
2. Føroya kvæði, (N. Djurhuus greiddi til útgávu 1972), Band VI, s. 90.
3. Jóannes í Króki: Sandoyarbók I, 1968, s. 131. Samskipað útgávuna hevur Rikard Long.
4. Føroya kvæði (Inngangur og úrtøk eftir Dánjal Niclasen, 2004) 32 bind, s. 91.
Heimild: Úr Streymoy: Anna Maria (Tamburs) Joensdatter (1785-1837), Tórshavn, 1822. Sagt verður millumnavnið fekk hon, tí bróðir hennara var trummari í skansaliðnum.