Sild (sildaættin)
Clupea harengus Linné, 1758

Stødd: Sild verður upp í 47 cm til longdar, men er tó sjáldan yvir 40 cm.

Dýpi: Sild er úr vatnskorpuni niður á meira enn 200 m. Norðhavssildin stendur stundum heilt niður á 450 m. Er vanliga djúpari um dagin enn um náttina. Sild er uppsjóvarfiskur, men fæst tó ofta við botnin.

Teinar: R 13-21; G 12-23; B 9; Ry 55-59

Litur: Myrkablá á bakinum og silvurlitt um síðurnar og undir búkinum.

Lýsing: Sild er langur og smidligur fiskur, hon er væl hægri enn breið. Hon hevur eina lítla ryggfjøður mitt á bakinum, eina lítla gotfjøður, ið situr aftur móti klingruni, smáar búkfjaðrar, ið sita beint aftan fyri fremra enda á ryggfjøðurini. Hon hevur nógv sýldan stert. Roðslan er stór og situr leys. Hon hevur undirbit. Fæst bæði við land og til havs.

Eyðkenni: Sild er átøk brislingi, men kennist frá honum, m.a. við tað at kjalarskrubbið hakar ikki í, tá strokið verður frameftir. Umleið 60 roðslur eru mitt aftur eftir síðunum. Búkfjaðrarnar hava 9 teinar.

Týdningur: Sild er virðismikil fiskur. Undir Føroyum eru tríggir sildastovnar. Teir eru norðhavssildin, sum eisini kallast atlantoskandiska sildin. Hinir eru tveir meira støðufastir stovnar, várgýtandi og heystgýtandi sild, sum halda til inni á firðunum og á landgrunninum.

da: Sild, en: Herring, fr: Hareng commun, ís: Síld, no: Sild, tý: Hering