Tjúgundi biðil
CCF 186 A
TSB F 4
1 Eg reið meg í bóndans garð,
sum bóndin stóð:
“Húsbóndin, læna mær hús í nátt,
mín hest er móður!”
Tann er eingin, ið teirra torir hevna,
glaðir ríða mínir brøður til tinga og stevna,
teir vilja allir taka bót,
tann er eingin, ið teirra torir hevna.
2 Húsbóndin setir
sín fót á gátt:
“Eg lovi ongum livandi
inn í hesa nátt.”
3 Út kom bóndans tjenari,
hann treskti kom:
“Húsbóndi, læna honum hús í nátt,
tað blæs í hom!”
4 “Tú hevur etið mítt korn og kjøt
og so mítt flesk,
gakk tú teg í laðuna inn,
statt har og tresk!”
5 Út kom bóndans tjenastapíka,
hon treskti malt:
“Húsbóndi, læna honum hús í nátt,
tað er so kalt!”
6 Hann tók upp ein eikikepp,
sló hana á lend,
hon fór seg í laðuna inn,
sum hon var brend.
7 Út kom bóndans kona,
sín rokk hon spann:
“Nokta tú ikki tann festarmann hús,
tað er stór skamm!”
8 Hann tók upp ein rísakveistur,
sló hana á kinn:
“Gakk tú teg í laðuna inn,
statt har og spinn!”
9 Út kom bóndans dóttir
í kyrtil grøn:
“Faðir mín, læna honum hús í nátt,
fyri mína bøn!”
10 “Tú bint tín hest við ladans dyr
og gev honum hoyggj,
hvar veitst tú so smukkan mann
til hesa moyggj?”
11 “Mín kann hesturin úti standa
og eta hálm,
eg veit henni ei smukkari mann,
enn eg eri sjálvur.”
12 “Tak tú mína onkadóttur,
før hana ástað,
tú er tó tann tjúgundi maður,
ið hana bað.
13 Tak tú mína onkadóttur,
før hana á veg,
tað verður ikki gestaleyst,
meðan hon er her!”
Tann er eingin, ið teirra torir hevna,
glaðir ríða mínir brøður til tinga og stevna,
teir vilja allir taka bót,
tann er eingin, ið teirra torir hevna.
CCF 186 A
TSB F 4
Handrit: Kvarthandrit Svabos (Gl. kgl. Saml. 2894) I, nr. 10, 1781-82.
Útgávur:
1. Svabos Færøske Visehaandskrifter. Chr. Matras legði til rættis, 1937-39, s. 60.
Svabo hevur yvirskriftina “Ruima”.
2. Føroya kvæði (N. Djurhuus greiddi til útgávu 1972), Band VI, s. 271.
3. Føroya kvæði (Inngangur og úrtøk eftir Dánjal Niclasen, 2004) 35. bind, s. 121.
Heimild: Úr Vágum: Jens Christian Svabo (1746-1824), Miðvági 1781-82.
F 4 Tjúgundi biðil (Reluctant father accepts daughter’s suitor)
Maður kemur til eini bóndahús og biður lova sær at gista. D: Hann biður bóndan um hond dóttur hansara. Bóndin heldur dóttrina vera ov unga at giftast, men konan og gentan sjálv vilja játta. F: Bóndin hevur ikki hug at lata fremmandamannin vera verandi; men øll hini biðja fyri honum. Tá ið at enda dóttirin biður um, at hann skal sleppa at vera verandi, letur bóndin sær siga, og hann spyr mannin, um hann veit um hóskandi mann til dóttur sína. Maðurin skjýtur seg sjálvan upp sum evni, og hann fær gentuna.
á føroyskum: CCF 186 (eisini á donskum)