Fjarskotna of strálbygda landið Mongolia var einaferð miðdepil í einum stórum heimsríki. Meginpartin av 20. øld hevur landið verið kommunistiskt, og tað hevði gott samband við Sovjetsamveldið, til fólkavalt stýrið tók við í 1990. Mesta fólkið býr miðskeiðis í landinum, har tey liva av at halda fenað á víðu grasfløtunum. Veðurlagið er harðført: summarið stutt og veturin langur og kaldur. Fyri norðan og vestan er Mongolia umgirt av høgum fjøllum, og fyri sunnan er Gobioyðimørk. Stórt náttúrutilfeingi er í landinum, helst kol og olja, men tað var ikki fyrr enn í 1990 árunum, at farið var at vinna út hetta tilfeingið.

Flakkbøndurnir í Mongolia fara víða um við fenaði sínum; vanligastu dýrini eru jakkneyt og onnur neytasløg, seyður, geit, kamelar. Um summarið verður fenaðurin rikin langt niðan í fjøllini, har hann gongur á biti, til veturin kemur, og farið verður oman aftur á slættlendið. Jakkneytið hevur lagað seg til harðføra veðurlagið í Mongolia, og tað veitir bóndunum mjólk, smør, kjøt og ull. Tey nýta serlig, strýtuskapað tjøld, nevnd jurt.

Í 13. øld legði mongolhøvdingin Djengis Khan undir seg ovurstórt heimsríki, ið fevndi um meginpartin av Miðásia og Kina. Tá ið hann doyði, var sagt, at tað var næstan eitt ár at ríða úr øðrum enda í annan í ríki hansara. Sonarsonur hansara Kublai Khan tók við eftir hann, men í 14. øld legði Kina stórar partar av ríkinum undir seg aftur.

Høvuðsstaðurin í Mongolia er miðdepil í landsins vega- og jarnbreytakervi. Fyri hundrað árum síðan var Ulan Bator lítil landsbýur, men kommunistastyrið gjørdi býin til stórbý. Ávirkanin úr Sovjetsamveldinum sæst týðiliga á mongum almennum húsum í býnum.

Mangir mongolar eru framúr kringir á rossabaki. Alt frá tí barnið dugir at sita, lærir tað at ríða, og longu trý ára gamalt hevur tað tamarhald á rossi. 11. juli á hvørjum ári kunnu tey vísa, hvat tey duga, tí tá er Nadam-stevnan, ið verður hildin um alt landið. Tá verður m.a. kappast í kappríðing, bogaskjóting og glíming.