Útbreiðsla: Fagurserkur sløðist til Føroya og Íslands. Hann er vanligur í Eysturatlantshavinum, við Madeira, Kanariuoyggjarnar og Asoroyggjarnar, á Miðatlantsrygginum og á bankum og tindum í Atlantshavinum. Hann er úti fyri Spania, Portugal og suður til Marokko og Suðurafrika. Frá Maine suður í Meksikoflógvan. Hann er í Indiahavinum, í Kyrrahavinum og frá Japan til Avstralia.
Fagurserkur (serkaættin)
Beryx splendens ptlls assignment help jane eyre essays dissertation abstract international creative writing poems examplesLowe, 1834
Stødd: Fagurserkur verður upp í 70 cm langur, men vanlig longd er um 25-40 cm.
Dýpi: Hann er úr 25 metrum niður á 1300 metrar, vanliga millum 300 m og 600 m. Óbúnir fiskar eru uppi í sjónum. Búnir fiskar eru við botnin, tó fara teir møguliga uppfrá um náttina.
Litur: Hann er fagurreyður um bakið, fjaðrarnar, oman á høvdinum og innankjafta. Hann er bleikari um síðurnar, við silvurliti, serliga um kápuna.
Teinar: R IV + 13-15; G IV + 26-29.
Lýsing: Fagurserkur hevur høgan og smalan kropp. Hann hevur eina ryggfjøður, eina gotfjøður, har fremri endi er beint undir aftara enda á ryggfjøðurini. Uggafjaðrarnar og búkfjaðrarnar røkka aftur áraka gotið. Strikan er lítið bogin yvir uggafjøðurini. Kropshæddin er 33-40% av standardlongdini.
Eyðkenni: Gotfjøðurin kemur fram undir aftara enda á ryggfjøðurini. Kropshæddin er lægri enn á reyðserki.
Týdningur: Fagurserkur verður ikki veiddur undir Føroyum. Aðrastaðni verður nakað veitt. Hann er góður matfiskur.
da: Pragt-beryx, en: Alfonsino, fr: Beryx long, ís: Fagurserkur, tý: Kaiserbarsch Südlicher