180
Successjón merkir, at hjúnafelagin, arvingurin ella legatarurin kemur til fulnar
í stað hins deyða og tekur við øllum teimum rættindum og skyldum, sum
hoyra til avvarðandi virðisbræv. Tað hevur við sær, at virðisbrævið verður
roknað at vera útvegað fyri ta upphædd, sum hin deyði útvegaði virðisbrævið
fyri.
Selur hjúnafelagi, arvingur ella legatarur, verður tað útveganarvirðið hjá tí
deyða, ið verður avgerandi fyri uppgerðina eftir hesi lóg.
Ásetingarnar í skattalógini um skattseting í sambandi við deyða skulu annars
verða nýttar í sambandi við at selja aktiv undir hesi lóg.
7.3.5. At yvirtaka skattligu støðuna viðvíkjandi virðisbrøvum hjá
avhendara, sum er á lívi (ættarskifti)
Ásetingin í § 13 gevur heimild til successjón í livandi lívi – eisini nevnt ættar
skifti. Við hesi áseting verður møguligt hjá foreldrum og øðrum, undir ávís
um treytum, at avhenda virðisbrøv til millum annað børnini, uttan at skattur
fellur við avhendanina.
Ásetingin um skattafrítt ættarskifti er ikki galdandi, um útvegarin ikki hevur
fulla skattskyldu til Føroya, ella um útvegarin, sambært tvískattasáttmálum,
ikki býr í Føroyum.
Fyrsta treytin fyri at avhendan í livandi lívi viðvíkjandi virðisbrøvum, ið eru
undir § 1, nr. 1, kann vera skattafrí, er, at avhendanin er til børn, barnabørn,
systkin, børn hjá systkjum, barnabørn hjá systkjum, ættleidd børn, stjúkbørn
og fosturbørn.
Stjúkbørn og fosturbørn eru javnsett við ættarbond, sjálvt um tey formliga ikki
eru í ætt við avhendaran. Grundgevingin er, at í Føroyum hevur tað altíð verið
siðvenja, at familjur hava fostrað børn, sjálvt um eingi natúrlig ættarbond hava
verið. Hesi børn hava bæði av familjuni og av sær sjálvum verið mett sum
natúrligur partur av familjuni, sjálvt um tey formligu viðurskiftini ikki hava
verið í lagi. Avhendarin skal í hesum førum í roynd og veru hava fostrað barnið
sum sítt egna, og barnið skal hava mett avhendaran sum foreldur.
Onnur treytin er, at avhendarin skal vera høvuðsparteigari. Avhendarin er
høvuðsparteigari, um hann eigur 25% ella meira av partapeninginum, ella
ræður yvir meira enn 50% av atkvøðuvirðinum. Í hesum sambandi verður
ikki hugsað um felagsins egnu partabrøv.
Hóast avhendarin ikki sjálvur lýkur treytirnar omanfyri viðvíkjandi ásettu
25% / 50%, kann hann kortini verða mettur sum høvuðsparteigari. Hetta
