253
prístalsviðgjørd á hvørjum ári hvønn 1. juli. Rindar arbeiðsgevari eisini til
eftirlønarskipanina, verður skattligi frádrátturin hjá eigaranum lækkaður
samsvarandi inngjøldum arbeiðsgevarans. Rætturin til frádrátt hjá eigara av
kapitaleftirløn fellur burtur tað árið, hann fyllir 70 ár.
Útgjøld
frá kapitaleftirlønarskipanum verða gjørd sum einsinnisútgjald (ein
kapitalupphædd) og kunnu ikki byrja, fyrr enn eigarin hevur fylt 60 ár.
Upphæddin skal ikki verða tald við í uppgerðina av skattskyldugu inntøkuni,
men eigarin skal rinda eitt avgjald, sum er 35% av avgjaldsskyldugu upp
hæddini. Sama avgjaldsprosent skal verða rindað, tá kapitaleftirløn verður
útgoldin vegna varandi óarbeiðsføri, ella tá ið eftirlønareigarin doyr. Verða
slíkar upphæddir útgoldnar í ótíð (t.d. áðrenn eigarin hevur fylt 60 ár, skal
eigarin rinda eitt avgjald, 55% av avgjaldsskyldugu upphæddini. Avvarðandi
tryggingarfelag, peningastovnur ella eftirlønargrunnur hevur skyldu til at
rokna út, afturhalda og rinda landskassanum avgjaldið.
16.3.4. Felags treytir fyri eftirlønarskipanirnar eftir rentutryggingarlógini
Rentutryggingarlógin ásetur, at ein
arbeiðsgevari
kann í uppgerðini viðvíkj
andi skattskyldugu inntøku síni draga frá gjøld til eftirløning til starvsfólk
hansara ella næstu avvarðandi teirra. Frádrátturin er treytaður av, at gjaldið
verður endaliga frábýtt ognum arbeiðsgevarans, og hann ikki kann ráða yvir
tí, og at eftirlønin er skipað soleiðis, at løntakarin ikki telur við egin gjøld og
gjøld arbeiðsgevarans til eftirlønarskipanina, tá ið hann ger upp skattskyld
ugu inntøku sína.
Rentutryggingarlógin ásetur eisini, at ein
løntakari
skal ikki í uppgerðini
viðvíkjandi skattskyldugu inntøku síni telja tey gjøld við, sum hann sjálvur
og arbeiðsgevari hansara rinda til eina
arbeiðsgevaraeftirlønarskipan
, sum viss
ar løntakaranum ella avvarðandi hansara eina javna árliga eftirlønarinntøku
ella kapitalútgjalding. Tað er tó treyt, at tað í eftirlønarsáttmálanum er til
skilað, at løntakarin ikki kann avhenda, veðseta ella á annan hátt ráða yvir
gjaldinum saman við rentum, øðrum vinningi, bonusi o.ø., so leingi talan er
um eftirlønarskipan, og at kravánarar hansara ikki í sama tíðarskeiði kunnu
halda seg skaðaleysar í hesum gjøldum. Løntakarin skal heldur
ikki hugsa um
slík gjøld
frá arbeiðsgevaranum, hóast arbeiðsgevarin ikki kann draga gjaldið
frá í síni skattauppgerð, tí talan er um privata útreiðslu til t.d. húshjálp. Sama
er galdandi, hóast arbeiðsgevarin ikki hevur skattskyldu til Føroya. Hevur
løntakarin einans avmarkaða skattskyldu til Føroya av lønarinntøku, skal
hann tó telja gjaldið við í uppgerðina viðvíkjandi skattskyldugu inntøkuni í
Føroyum, tí frádráttur er treytaður av fullari skattskyldu til Føroya.
