119
spurningurin eisini til viðgerðar. Skattgjaldarin hevði leigað húsini út í 7 ár, og ein
nýggj bilhúsahurð varð mett at halda 20 ár. Av teimum útreiðslum, sum hildnar
vóru til at skifta bilhúsahurðina, vórðu tí einans 7/20 góðtiknar sum rakstrarkostn
aður, men hinar útreiðslurnar vórðu mettar sum nýíløgur (støðis/stovningarkostn
aður) og tí ikki loyvdar frádrignar. Sí eisini avgerð hjá
Skatta- og avgjaldskærunevnd
ini frá 20.10.2005 (mál nr. 05-02-21-39)
og hjá
Landsskattakærunevndini frá
26.02.2002 (j. nr. 01S01-0113)
, har býtið av rakstrarkostnaði og stovningarkostnaði
í húsaroknskapum var til viðgerðar.
Skatta- og avgjaldskærunevndin
avgjørdi
07.12.2005 (mál nr. 05-02-23-19)
, at tá útreiðslur til ruskkoyring, umhvørvisgjald,
skorsteinssópan og rottutýning hjá húsaeigara eru útreiðslur, sum húsaeigarin hevði
skyldu at halda sambært lóg, kunnu tær ikki sigast at vera knýttar at inntøkuni, men
heldur at ognini. Húsaeigarin hevði tí havt útreiðslurnar uttan mun til, um ognin
var leigað út ella ikki, og kundi tí ikki draga tær frá, sum rakstrarkostnaður eftir § 31
í skattalógini. Í avgerð
frá 18. juni 2008 (mál nr. 07-02-21-56)
gav
Skatta- og
avgjaldskærunevndin
húsaútleigara viðhald í tí, at tann parturin av forbrúksgjøldu-
num (fyri vatn og kloakk), sum er skiftandi, og har goldið verður samsvarandi nýtsl
uni, kundi verða drigin frá sum rakstrarkostnaður eftir § 31 í skattalógini, men frá-
dráttur varð ikki loyvdur fyri grundgjøld, sum skulu verða rindað uttan mun til, um
ognin verður brúkt ella ikki.
Eitt áhugavert kærumál um frádrátt eftir § 31 í skattalógini er viðgjørt í
Landsskatta
kærunevndini 14.02.2001 (j. nr. 20S01-0101)
, har eitt partafelag fekk viðhald í tí, at
innskot av ábyrgdarpeningi í eitt annað partafelag, sum innskjótandi felagið misti, tá
seinna felagið fór í trotabúaviðgerð, kundi verða drigið frá sum rakstrarkostnaður
eftir § 31 í skattalógini. Upplýst er í málinum, at partafelagið setti ábyrgdarpeningin
í annað partafelag fyri at tryggja leiguinntøkuna, sum fyrra partafelagið hevði av at
leiga bygning og maskinur út til tað seinna partafelagið, sum fór í trotabúaviðgerð.
Landsskattakærunevndin viðmerkti, at meginreglan er, at peningur, sum verður sett
ur í eitt partafelag sum ábyrgdarpeningur, ikki er at meta sum rakstrarkostnaður eftir
§31 í skattalógini. Men kann skattgjaldarin vísa ein so neyvan samanhang millum
rakstur felagsins og avgerðina at seta ábyrgdarpening í eitt felag, at sigast kann, at
gerðin var neyðug fyri at tryggja inntøkur og rakstur hjá innskjótandi felagnum,
kann undantak verða gjørt frá nevndu meginreglu. Í hesum føri helt nevndin, at
frágreiðing kærarans, um samanhangin millum leiguinntøkur felagsins, tilknýtið
millum feløgini og vánaligu útlitini fyri at tryggja leiguinntøkurnar á annan hátt,
talaði fyri, at innskotni ábyrgdarpeningurin bara hevði til endamáls at tryggja inn-
tøkur og rakstur felagsins.
Tað gongur óbeinleiðis fram av § 26 í skattalógini, at úteiðslur, sum hava
samband við
eginnýtslu,
skulu verða skildar frá, tá gerast skal av, hvørjar
úteiðslur hava beinleiðis samband við raksturin ella kostnaðin fyri at vinna,
tryggja og halda inntøkunum við. Talan er her um
privatar útreiðslur
, ið eru
eitt nú úteiðslur til mat, klæðir og frítíðarítriv, sum als ikki ella einans óbein-
leiðis hava nakað við inntøkuna at gera. Tað, sum eyðkennir slíkar inntøkur,
