127
1. januar 1997 fall hesin møguleiki fyri frádrátti burtur, og í staðin kom í
gildi lógin um stuðul til rentuútreiðslur av nevndu privatu lánum, sum gevur
rætt til stuðul 40% av nevndu rentuútreiðslunum. Treytin fyri at fáa rentu
stuðulin er harumframt, at móttakarin hevur fulla skattskyldu til Føroya.
5.4.2. Vinnuligar rentuútreiðslur
Vinnuligar rentur geva rætt til frádrátt í
inntøkuni
við fullari upphædd.
Frádráttur er loyvdur, tá rentan er gjaldkomin. Sum nevnt frammanfyri,
skulu rentur, sum eru gjaldkomnar og frádrignar, men ikki
goldnar
seinast í
næsta inntøkuári, verða inntøkuførdar fyri álmanakkaárið, renturnar vóru
gjaldkomnar.
Treytir fyri frádrátti eru harafturat, at tann skattskyldugi er
rættarliga
og
bein
leiðis
bundin at gjalda, og at gjaldið hevur vanligt rentueyðkenni, sum merkir,
at talan er um gjald fyri møguleikan at ráða yvir fremmandum kapitali, sum
verður regluliga roknað við einum prosentparti av tí til eina og hvørja tí ver
andi skuld.
Avgerð
frá 13.03.2000 (j. nr. 98S01-0067)
hjá
Landsskattakærunevndini
vísir, at
formlig krøv um sambandið millum skuldara og rentuútreiðslurnar, sum skattalógin
setur, skulu vera lokin fyri at hava rætt til frádrátt. Í hesum kærumáli staðfesti Lands
skattakærunevndin avgerðina hjá líkningarvaldinum at sýta einum skattgjaldara
rættin til at draga frá privatar rentuútreiðslur í 1995, ið stavaðu frá einum láni til
egnan bústað, sum hann ikki – men faðir hansara – var tinglýstur at eiga.
5.5. RAKSTRARTAP
Tá frádráttir í einum skattaroknskapi eru størri enn skattskyldugu inntøk
urnar, verður skattskylduga inntøkan negativ. Skattauppgerðin vísir hall.
Orsøkin til hallið kann vera, at skattgjaldarin í árinum hevur havt tap. Tá
koma til sjóndar spurningarnir, hvussu slíkt tap skal verða viðgjørt skattliga,
hvørjar umstøður gera, at tapið kann verða drigið frá í skattauppgerðini, og
nær tapið er ásannað.
Avgerandi fyri, um staðfest tap kann fáa skattligt árin, er, um tapið ella virðis-
minkingin viðvíkjandi tí ogn ella ognarluti, sum hevur elvt til tapið, hevði
tilknýti til vinnu skattgjaldarans ella ikki.
Meginreglan er, at tap kann verða drigið frá í sama mun, sum vinningur av at
selja avvarðandi ogn ella ognarlut hevði verið skattskyldug inntøka.
