Vørukurv

Samtíðin setur støðugt strangari krøv á talgilda pallinum. Mangan verður sagt, at børnini eru framkomnari brúkarar enn tey vaksnu, sum so ella so eru um tey í gerandislívinum. Eg má siga fyri mín part, at eg als ikki eru samdur. Gaman í duga børnini væl, men tað er í rættiliga stóran mun avmarkað til leik og samskifti.

Tá talan er um fakligar avbjóðingar, menning og at nýta mongu skíggjarnar sum verulig arbeiðsamboð, skortar við førleikunum millum børnini og tey ungu í skúlaverkinum. Tí er neyðugt at styrkja førleikarnar hjá lærarum, so at mongu skíggjarnir kunnu gerast hent amboð heldur enn órógvandi leikur í skúlahøpi.

Tí hava vit í Námi sett hesa verkætlan í verk. “Skúlin í netsamfelagnum” er ætlað sum ein lopfjøl til tín. Nám kann ikki lyfta teg inn á talgilda pallin. Nám kann ikki geva tær allar teir førleikar, tær tørvar fyri at kunnavirka í netsamfelagnum. Tað kann telduvørðurin á tykkara skúla heldur ikki. Men um tú fært tær renningarlop, so kunnu vit kanska verða lopfjølin, ið lyftir teg síðstu sentimetrarnar upp um bukkin. Hinumegin er tín egni skúli. So er spurningurin, um hann er eitt hart gólv ella ein bleyt madrassa.

Vit gleða okkum í øllum førum.

Síggjast til tiltakið “Skúlin í netsamfelagnum” í Norðurlandahúsinum í viku 44.

Vegna okkum í Námi

Regin