Vørukurv

Í gráu skýmingini hoyrir Teseus hin villa láturin. Barnið fer at skelva av ljóðinum.

Teseus reisist og fer út. Eitt hart ljóð fær hann at hyggja aftur um seg.Aftan fyri hann stendur hin størsta súgvin, hann nakrantíð hevur sæð.Hon er meira enn tríggjar ferðir so stór sum hann sjálvur.Eyguni lýsa reyð. Langar tøkutenn stinga út út kjaftinum. So hoyrir hann aftur hin ónda láturin.Hann hyggur at Gráu.Hon situr á nakkanum á súnni.Hon líkist einum deyðum, sum hevur ligið leingi í grøvini.